სკოლის დისციპლინის პოლიტიკა

ყველა საზოგადოებას სურს, რომ მათ შვილებს ჰქონდეთ უსაფრთხო და დამხმარე სასწავლო გარემო. მაგრამ გარკვეულმა სადამსჯელო სასკოლო დისციპლინის პოლიტიკამ შეიძლება რეალურად ზიანი მიაყენოს მოსწავლეებს, რომლებსაც ისინი უნდა იცავდნენ. გავრცელებული მაგალითებია ნულოვანი ტოლერანტობის პოლიტიკა, რომელიც არ აძლევს სკოლის ჩინოვნიკებს მოქნილობას დისციპლინაში, ასევე გამორიცხვის პოლიტიკა - როგორიცაა შეჩერება და გაძევება - მცირე ან ბუნდოვანი დარღვევების დასასჯელად. ბევრი ამ პოლიტიკის პრობლემა არის ის, რომ ისინი შეიძლება იყოს არათანმიმდევრულად გამოყენებული ან ცუდად განსაზღვრული (მაგალითად, პოლიტიკა, რომელიც აჯარიმებს „დაუმორჩილებლობას“ ან „განზრახ დაუმორჩილებლობას“).

ბავშვებს, რომლებსაც აქვთ დისციპლინური ან ქცევითი პრობლემები, სჭირდებათ მხარდაჭერა და მაკორექტირებელი ხელმძღვანელობა, ვიდრე სკოლის გარემოდან მოშორება.

როგორც ეს პოლიტიკა გამრავლდა, ასევე გაიზარდა შეჩერების, გარიცხვისა და სკოლების ეროვნული მაჩვენებლები, რომლებიც სამართალდამცავ ორგანოებს მიმართავენ ინციდენტებს. და ამ გამოცდილებას აქვს გრძელვადიანი გავლენა როგორც ბავშვებზე, ასევე თემებზე. სტუდენტების სკოლიდან გამორიცხვა არის იმის პროგნოზირება იმისა, შევლენ თუ არა ბავშვები მოგვიანებით სისხლის სამართლის სისტემასთან, პროცესი, რომელიც ცნობილია როგორც სკოლა-ციხის მილსადენი და ფენომენი, რომელიც არაპროპორციულად მოქმედებს ფერადკანიან მოსწავლეებზე.

ხშირ შემთხვევაში, ნულოვანი ტოლერანტობის ან გამორიცხვის პოლიტიკამ საზიანო შედეგები გამოიწვია სტუდენტებისთვის, განსაკუთრებით ძალიან მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის. მაგალითად, კოლუმბუსში, ოჰაიო, მესამე კლასის მოსწავლე გაათავისუფლეს „დიახ, ქალბატონო“-ს ნაცვლად „კი“-ს თქმის გამო. სანქტ-პეტერბურგში, ფლორიდაში, 5 წლის მოსწავლე ადგილობრივმა პოლიციამ საბავშვო ბაღის კლასში ტანჯვის გამო დააკავა. ნიუარკში, დელავერის შტატში, 6 წლის მოსწავლეს გაათავისუფლეს და 45-დღიანი რეფორმის სკოლაში ჩაუტარეს Cub Scout-ის საბანაკე ჭურჭლის ქონა, რომელიც მოიცავდა კოვზს, ჩანგლს და დანას. მიუხედავად იმისა, რომ ეს მაგალითები ყველაზე ექსტრემალური ინციდენტებია, ისინი ასახავს მნიშვნელოვან საკითხს: ზოგადად, ბავშვებს, რომლებსაც აქვთ დისციპლინური ან ქცევითი პრობლემები, სჭირდებათ მხარდაჭერა და მაკორექტირებელი ხელმძღვანელობა, ვიდრე სკოლის გარემოდან გაყვანა.